* Hadi çevir gözlerini gözlerime usulca *
* Yine ver ellerini *
* Bütün bulutlarımı yükleyip geldim gözlerime *
* Öpelim erik çiçeklerini *

Issızlıklar gelip oturur gün batımları yüreğime
Gözbebeklerimde seyrederim resmini
Sisli aynama bakıp
Senin hasretinle titrer her bir yanım
Her akşam pembe bulutlarda kaybolurken güneş
Ben se sonsuz acılara kucak açarım

Uzaklara gidişinin hasreti okunur gözlerimde
Sonra karşıma dikilir mazideki günlerim
Bir düğüm çalar yüreğime uzaktaki çağrışların
Ateşler sarar yorgun gönlümü derinden derine
Her zerremde senin yokluğun

Gel artık !
Çöle dönmüş dudaklarımda
Çaresizliğimi haykırıyorum, bir de şarkını
Haber gönderiyorum mor kuşlarla sana
Şu içimi donduran rüzgarlardan
Sisli güneşten, yıldızlardan, ve ay’dan mı ?
Sabrıbı zorladım taşırmamak için gözlerimden
İçimde büyüttüm umutlarımı tek tek

Damarlarımda akan kan değil hasretin
Nefes alışlarımla çekiyorum içime acılarını
Her adım atışımda, her yüze bakışımda
Sen sanıyorum gördüğüm onları
Bazen gelmek istiyorum yanına
Elimde bir mektupla
Yarı yılgın umutlarımla, yine ulaşamam !

Biliyorum ; hiç bitmeyecek sabahlara yorgun uyanışım
Parke parke taşlara mı seslenecek dudağımdaki şarkın
Sana hasret bakışlarım mı tüneyecek sokaklara
Hep beklemekle geçti her anım
Bitsin için için bu kahroluş bitsin !
Vaz geç bırak gurbeti, bırak dön de
Tutuklanmış sevinçlerimi kavuştur özgürlüğüne

gÜNAY kOÇAK

21. 11. 2023