HASRET
HASRET
Ey iki cihan yüz akım ey yaşanası dünyam ey aşkı yüreğime bir kor gibi düşüren sevgili ey sensizliği özlemle yoğurup sessizliğimi hıçkırıklara buladığım sensizken hergün bu vakitlerde bir kuşluk vakti ya da kızıl kuruda aşka yaktığın ağıtlarla vurulduğumu ve bin parçaya bölündüğümü bil yeryüzü ve gökyüzü diye kainat iki büklüm olmuş yokluğuna kan ağlarken sol döşüm hançerlenir soluğum sen diye kesilir ve ben dilimde kekremsi bir tatla adını anarım ey kalbimin nüvesine taht kurmuş sevgili sen yoksun şimdi ve ben jilet kesiği bir özlemle susuyorum bu hasret sana değilse kimedir söyle Efkan ÖTGÜN |