Atarlı bir geceydi: yüzü suyuna hürmeten Tanrının…

Aymazlığında yankılandı gecenin
Hicabına yenik düşen
Karanlığın hicri idi yoksunluğun
Tereddütsüz isyanı bir batında açan gecenin engebeli yolu
Yutağı gecenin yumrulara tekabül eden ruhu

Güftesinden ayrı düşmüş bir meal
Depreşen kahrın ihmal ettiği bir sahanlık
Sevecen ritmine eşlik eden
Göğün konçertosu
Yağmurun diliydi ne de olsa çakan şimşeklerin
Düşmeye gör, ey insanoğlu!

Delişmen hüznün coğrafyası
Kat izi yağan rahmetin
Göğün endamlı gürültüsü bir nebze de olsa
İçini boşaltan mazlumun öfkesine binaen
Sözcükler çeperinde saklı bulutların
İmgelerse birer yaratı izini sürdüğü kadar yalnızlığın
Yanan tabanlarına eşlik eden bir armoni

Kimine göre eğreti bir farkındalık
Kekeme yerin göğün de başına kaktığı
Dipçiği evrenin
Acıya mahal veren
Her hüzün çeşmesi ayrı bir dünya
Tutulan nutku şairin
Tünediği her damla ruhundaki suyoluna rast gelirken

Zifiri gecenin
Temennisi
İflah olmadı gitti insanoğlu
İsyanı bir yana
İnkârı yosun tutan genzinde sevginin
Bir de meyletti mi ölüme
Şairinse tek serveti yüreğinde konuşlu

Bilumum duygu
Varsın olsun duymasın bir Allah’ın kulu
Nutuk atan sözcükler yaralı kalbin
Yâdında saklı iken mazinin
Kâh kükrediği kâh kürediği
Sancılı şafak
Sarkaca takılı iken şakak
Bir nebze de olsa mutluluk
Dilemişti oysa şair…

Sisli beyni
İstismar edilen nice çocuğun bedeni
Ruhlarında yara derinden de öte
Tebessüm ehli bir suret olsaydı keşke yerküre:
Zanların zıtlaştığı
Sevginin yozlaştığı
İhanetin bedeli
Olsa olsa kıyamet alameti
Densiz bir nizam
Dertli insan
Devasa bir kehanet aslında yaşam
Neresinden tutsan
Kalırken elinde
Katıksız ihbar ettiği mazlumun yüce Rabbine

Kenetlenmiş ruhlar
Kanatlarına eşlik eden rüzgârın deminden
Firar eden
O hissikablelvuku ki
Ansızın yürekleri ihya eden
Ne bir ilk ne de son
Hasadını toplamaksa ömrün
Katıksız esen rüzgâr ve hüzün
Bir başkaldırışın da simgesi iken şiir
Nemalandığı kadar yerden gökten
Elbet yere düşecektir
Üç elma çürüyen düşlerin ilhamı
İkiletse de dünya yaşanan izdihamı