asılsız. şiiraslını kaybetmiş dili bozuk seyrek ormanlardan geliyoruz hazırlan. duygusuz yağmurlardan kara. kapkara çimenlerden geçeceğiz seninle göğüs boşluğumuzda çıldırmış kuşlar solmuş. kalpler seremonisi kulaklar sağır yüzler bir o kadar yüzsüz kendi etrafında dönen bir bulut ordusuyuz yalnızlığımız. yalnızlıktan men evren kendi şarkısını bestelemiş boşluğu kahırlı vicdanı vadesiz hür mü hür bedeninde çıplak kıyafetler derisinde rutubet yeşili ağır mı ağır kokusunda insan var salıncakları. boşaltılmış bahçeler gibiyiz çocuklar. dizlerindeki yaraları kaybetmiş dünya antrasit hayat istisnasız alaycı engelsiz beyinlerde kocamış kabuslar birdirbir oynuyor zehirli bi karmaşık umut. memleketini terk etmiş göç. sadece bir tını zamandan çıkartılmış akrep misali ormanlar kaybediyor rengini ağaçlar pusulasız kuşlar kedi gibi. varlığı olmayan şiirsel bulutlarız öylesine bir ıslaklık. şimdi ölürcesine öldürürcesine ölüyor bütün lotus çiçekleri sal yağmurları uyan ... |
dil ısırtan dizeler
alkışladım kalemi...