VEDA
Düzeni bozuk,çivisi çıkmış şu dünyanın
Kaybettim kendimi Tozlu raflarında bile bulamıyorum benliğimi Suskun dudaklardan dökülen kelimeler Eski bir kitabın satır aralarında kaybolmuş Sahipsiz kalmış unutulmuş gibi Kalemsiz yazılan kaderim Oda silinsin gönlümün tozlu rafından Gecelerdir sessiz feryatlarımı duyan yok Senki vefasızlığını hiç unutturmadın yüreğime Mademki sevmeyi bilemedin Neden bu gözleri ağlattın Haydi durma,çek ipimi celladım değilmisin Sen tasalanma,ben kapatırım gözlerimi Bırakmadın yakamı senelerce Gün bitiyor,yorgun renkleriyle uzaklaşıyor ufuktan Gökkuşağı,yalnızlığımı alıyor benden Eller titriyor dramatik bir veda gibi Tüm şehir,kaldırımlarda loş lambalar yakıyor… Bu gece karasu denizi de boş durmuyor, Yakamozlarını yansıtıyor denizine Rüzgar tam kıvamında estiği bir demde Çok sürmez mevsim döner, soğur burda havalar Ben bu karasuyu sevdim Dilerim sen gittiğin o yerlerde sevilmezsin Gülüşündeki özgürlüğünle kandırma kimseyi İç karartan,ben buradayım dercesine İnsanın ruhumu sımsıkı sarıp,daraltan Ben,ki sana sevmeyi öğretemedim Batırdın sen,doğan güneşim kayıp Gecelere,içmeye mahkum ettin beni… YEŞİLIRMAK |