Rezil Uyku - 12de! deycem bi tefa uykum gaşdı gözlerimde bi dirhem desen uyku-muyku ğalmadı, önşe aklıma “hunu burada bi ğözel onaracan, elini ayağını “yüleyip” de goyvuracan sonura hurdan gakıp köye varacan hinci adını me(v)zu ba(hı)s ettiklerini kim kimin anını kakıyo, kim kimin adını çıkaroyo kim kime ağman asıyo kim hankı garibenin gapısını tıkılayo, kimin eli kimin cebinde kim kimi “ğüce görme”ye hakir görmeye eziyet etmeye gakıyo kim haksızlığı kendine düsdur edinmiş kim gızını paraynan peşgeş çekmiş kim gardaşının satılmasını sineye çekmiş tığlacan ğözelce, geşceğ(i) yere pusacan usul yollu kimsenin habarı-mabarı olmadan bakdın herifçioğlu köşeyi aşıtlamış da, sinece gıçı-gırık köpeg gibi gırandan gırandan gelip-geli “gell buruya leyn” decen o değilden yağırnısına-yağırnısına verip alıp endirecen ütülmüş pinardan eşşek dayağını alıvıcan eline endiri-endirivicen neresine ğelise bakdın “dabannarı yağlamış”ısa yes edip, bi “fıdılama ” yerleşdircen ya(hu)t da “yah edip” de bi endirecen olmadı “goltuk daşı” yetmedi sapanına(n) adamın gafasına bi yerine file ilse “anam” deye bile ses edemez valla “gık” bile deyemezler kim-(v)murduya ğetsin veled-i zina taha o dallara basıyo mu bakalım bi abidik-gubidik şerefsizler ani takike goca köyde asayiş berkemal olu(r) valla sonura o değilden, hiş bişiy olmamış gibi usulcuk gelip goca balamıdın altına ya da sürüp gedip varıp ho yanna yat bi de hafif bi ülüzger esiyosa dalacan uykuya… oooh valla! ıp-ıra(ha)t .. |