GÜNÜN HİKAYESİ
GÜNÜN HİKAYESİ
Bugün günlerden sen sen geçiyorsun aklımdan sahnede hüzün hayalimde yüzün keyifle susarken sen hüznü demleniyorum ben sağ yanımda temkinli iyimserlik solumda keder karşımda flu gelecek hapsediyorum sensizliğe kendimi sonra dönüp yokluyorum gözucuyla saati geç olmuş zaman bir hamlede kalkıyorum hemen gitmem gerek ya Allah bismillah diyerek düş sarmalından çıkıyorum omuzumda sevdanın ağır yükü fikrimde sen hava çok soğuk aldırış etmeden yüreğimdeki ayaz kesiğine soluklanmadan ağıraksak adımlarla sana doğru yürüyorum arka sokakta öksüz çocuklar çılgınca mutluluğu oynuyor bir ara durup bu ne çocuklar diye soruyorum biri; - sorma bey amca içimizde üşüyen yaralar var ısıtmaya çalışıyoruz diğeri duygusal; - az sonra kar yağmaya başlar amca, hadi bekleme sen git evine öteki ukala bir tavırla; - amcaaaa, sevdiğine bizden selam söylemeyi de ihmal etme olur mu çok geçmeden karlar lapa lapa düşmeye başlıyor ve ben sana yürüyorum ayak izlerim ele veriyor sana geldiğimi tabi saymazsak yürekte aşk izini başka bir iz de yoktu zaten tırmanırken yokuşu çözülüyor dizimin bağı hadi demlediysen karanfil kokulu hüznü doldur da ben sendeki suskunluğa sen bendeki kedere içelim nerdeyse unutacaktım bak bu paket senin için sokakta oynayan çocuklar verdi beyaz bir mendil içinde sana ait sevgiler sarılı ve günün hikâyesi Efkan ÖTGÜN |
Çok beğendim
Saygı ile şair