GÖRDÜM
GÖRDÜM
arılar gördüm çiçekten bihaber bal gördüm arısız sanki baldıran kor alev tüten ateşler bile dumansız sahi köy bu köy bu evler diğerlerinden farklı yolsuz yordamsız bacasız evler çocuklar gördüm aç sefil perişan donsuz tumansız yanaklarında iyot izi catlamış dudakları sıcacık yürekleri bir dokundum bin ah işittim zamansız ve uğradım başka bir şehre gökdelenler saraylar gördüm içi boş dumanı tüten bacalı evler evlerde buz gibi yürekler liderler gözleri kör kulakları sağır ve dilsiz döndüm insanlığımı sorguladım utanandım içime kapandım Efkan ÖTGÜN |