5
Yorum
42
Beğeni
5,0
Puan
684
Okunma
Adını sormayın bana maviliklerin,
Şehir şehir geziyorum, adını koyamıyorum.
Kalabalıklar içinde yalnızlıkla yüzleşiyorum.
Bağ bozumundaki çocuklar gibi üşüyorum.
Son günlerde ağlayanların izini sürüyorum,
Onların yanında keyfi endam yapanlara dalıyorum.
Ne çok şey değişti dünyamda.
Masumiyetini yitiren inançlar,
Küçük hesaplar nedeniyle,
Onurunu satanlar...
Dünkü renklerim solup gitti.
Yarına ait renkler sıradan,
Hayatın içinde ne var ne yok ilgilenmiyorum.
Bildiklerimi uzunca haykırdıktan sonra,
Artık biliyorum.
Susuyorum.
5.0
100% (20)
Cevap Yaz
