O masum dudakları ballara nispet gibi,

Gülüşüyle dünyaya neşe katıyor bebek.

Gözünden ıslak ıslak damlarken mürekkebi,

Sanki umutlarını suya atıyor bebek.

 

Yastığında saklıdır, bütün beyaz düşleri.

Sarhoşu kıskandırır, bir anda düşüşleri.

Bir de yok mu hızlaca geriye dönüşleri?

Her hali tatlıysa da göze batıyor bebek.

 

Arkasında dolanır bir gölge gibi yemek.

Unutulur mu bilmem, harcanan onca emek?

Kifayetsiz kalıyor bazen de nazlı demek.

Yatağı beğenmeyip yere yatıyor bebek.

 

Umrunda mı gelecek; zamana yok saygısı.

Ânı kurtarabilmek hayatta tek kaygısı.

Hep kendini düşünür; nerde vicdan duygusu?

Huysuzca annesine boşa çatıyor bebek.

 

Bir kere inadından dönmüyor ki geriye.

Bazen taş çıkararak en zararlı deliye;

Ortalığı dağıtıp, ilgilensinler diye!

Aklınca tereciye tere satıyor bebek.


İbrahim Halil MANTIOĞLU