O devirde, bu devirde, her zaman,
Yaşıyor bizimle ashâb-ı Kirâm...
Bir elinde sancak, birinde Kur’ân;
Taşıyor bizimle ashâb’ı Kirâm...

Albayrak üstünde parlıyor hilâl,
Minare üstünde gürlüyor Bilâl,
Bu ümmete yakışmaz diye zevâl;
Coşuyor bizimle ashâb’ı Kirâm...

Ali, Ömer, Ebûbekir diz dize,
Osman’lar var, Kur’ân okuyor bize,
Zulmet denizi’ni hem yüze yüze;
Aşıyor bizimle ashâb’ı Kirâm...

Ramazan’da doldurup câmileri,
Hubeyb’ler okuyor ilâhileri,
İslâm da’vâsında her an ileri;
Koşuyor bizimle ashâb’ı Kirâm...

Darda kalan varsa anında koşar,
Onlar sayesinde var olur beşer,
Aşkın ateşine hû diye düşer;
Pişiyor bizimle ashâb’ı Kirâm...

Hakk’ını vererek yüce Kur’ânın,
Koşuyor ardından Resûlullah’ın,
Elleriyle çukurunu belânın;
Eşiyor bizimle ashâb’ı Kirâm...

Nûrlu yüzlerinde bir mahzûniyet,
Gözlerinde hüzün ve mahcûbiyet,
Ümmet uyuklarken tutarlar nöbet;
Üşüyor bizimle ashâb’ı Kirâm...

Ebû Leheb çırpınmasın boşuna,
Ebû Cehl’in aramızda işi ne,
Allah Allah diye küfr’ün peşine;
Düşüyor bizimle ashâb’ı Kirâm...

Dâima yeşildir allar içinde,
Bir başka kokarlar güller içinde,
Hicranî "gördüm" der, kullar içinde;
Yaşıyor bizimle ashâb’ı Kirâm....

1994. Nuriye Akyol

Görsel alıntıdır.