Sürgün YârimDallarımız kırık kuşlar konmuyor Sevgisiz yaşamak zor sürgün yârim İçerimde kara sancı dinmiyor Aşk acısı çekmek kor sürgün yârim. Gerçi zor değil de dağları aşmak Ahirde bile hak, vardır kavuşmak Gönül arzuluyor hep sana koşmak Beni dağa taşa sür sürgün yârim. Ettiğim figanlar gökleri deldi Bizi candan vuran bir kara yeldi Senden sonra bana bir ceset kaldı Kanadım kırıldı sar sürgün yârim. Bu yangın yerinde ömür biter mi Yurdu belli sevda atsan yiter mi Buz kesti dört yanı ocak tüter mi İçimi dağlayan nâr sürgün yârim. Dertler güldürmüyor sarardım soldum Kapıldım tufana çaresiz kaldım Her gece diz çöküp kapına geldim Bize de çıkar yol var sürgün yârim. Belki de geçecek bu mevsim son yaz Çiçekler dökülür vurur bir ayaz İstersen elinle mezarımı kaz Başıma yağıyor kar sürgün yârim. Dileğim mutlu ol akmasın yaşın Hep baharlar yaşa olmasın kış’ın “Dilsiz Kalem” gider sağ olsun başın Dünya artık bana dar sürgün yârim. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |