Unutulmaktan geliyorum.
Seyir defterim karalanmış,
Dümenim iki büklüm;
Limanım yas içinde...

Korkmuyorum!..
Zaten dökülmüş boyam...
Kirlenmiş ellerinizle dokunabilirsiniz bana...
Merhamet için de en az yedi tane gökyüzü lâzım.
Bir çift göz yetmez hâlime ağlamaya...

Biliyorum...
Bir numaralı firârisiyim ayrılığın...
Aramayın artık...
Teslim oluyorum!..
Polis telsizlerini de işgal etmeyin boşuna!..
Bi’ yalnızlık suçu işledim daha adım konmadan...
Âkîbetim yazılmış bir günde...
Hayallere şah-mat oldum boyuna...
Tek hamlede!..

Kaç mahpus varsa sıradan gün verin birer birer...
Tükensin ömrüm!..

İsyan etmiyorum!..
Boyun eğmesini öğrendim bu defâ...
Özür dilemesini de...
Her güzel olanı dile getirdikçe;
Hep dilimi sürgüledi zaten hayat...

Şimdi umrumda mı?
Kim söylerse söylesin artık mutluluktan şarkı...
...ve nereye vurursa vursun ayın şavkı!..

İbrahim Halil MANTIOĞLU