İçimdeki FırtınaNeden halden anlamıyor gözlerin Kaderimde silinmeyen yazısın Çekip gitme dayanamam özlerim Hayat veren sen canımın öz’ü sün. Eylül gelmiş pencereme katıma Bir kuş ol kon hazan tüten çatıma Sen yükledim ayaz renkli atıma Arştan inen beyaz melek yüzüsün. Bakışındı ciğerimin kanar’ı Gül kokusu dudağının kenarı Berrak olur ahde vefa pınarı Yüreğimde hasret düşen sızısın. Esiyorken içerimde fırtına Ya Fırat’sın yıkıp geçen ya Tuna Mail oldum misk’i amber kokuna Gurbet elin sarı çiğdem kızısın. Vaz geçemem bu sevdadan bilesin Çekerim ben şu gönlümün çilesin Aşkın beni öldürmeden gelesin İçerimi yakan hicran közüsün. Sana açtım gizlediğim ikrar’ı Ben kaybettim hayat denen kumarı Kırıp gittin yaslandığım çınar’ı Dostlar gelip mezarımı kazısın. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |