Yıldızsız GecelerBu gece her zaman geçtiğim caddedeyim yine Çekti uzun bir yürüyüşe yol beni Karanlık bir sokağa daldım Tütün sardım oturdum, o balkonun önüne Kendime bir dal şiir yaktım Dumanında türkü gördüm Selam verdim hiç duymadı o nadide kul beni Soğuk ve zifiri Karanlığın koynuna düştüm Ne bir iz, ne ses, ne de sıcak bir gülüş vardı Sadece bahardan kalan hanımellerinin kokusu kalmış Vedalaştığımız o kafe nin önünde durdum saatlerce Ömür boyu beklediğim o güvercinin gelip konması için. Etrafta ne bir kuş, ne de bir bitab düşmüş dost vardı Bir kaç serseri ve kendisiyle dertleşen bir de ben. Sus dedi sus... Sabra zorladı dil beni Her gece olduğu gibi sadece dualar ettim Ömrümü adadığım yâr için Şafağı belirsiz güneşin doğması için. Anamın yazmasını boynuna dolayan yâr Aydınlanacak mı yine seninle ufkum Hadi bir ses ver Yoksa güneş doğmadan mı batacak. Yıldızsız gecelere götürdü geriye kalan yıl beni. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |
İsimli şiirinizi beğeniyle okudum. Teşekkürler Üstadım.Emeğinize ve Kaleminize sağlık . Saygılarımla