DöngüEy zaman! törpülediğin ömürden tutunacak bir dal bırak… henüz ilkbahardı mevsim… saklıydı delişmen düşler lepiska saçlarının örgüsünde sokağı sallayıp geçen afetin… suların aynasına düşen gözlerinde dirilirdi sevinçler… ah! o elleri karanfil tırnaklarıyla çizerdi hayatın nergis kokulu eskizini… sesinin billur ırmağına yaslanırdı ay öpülesi boynunu kıskanırdı kuğular… …… ansızın döndü hüzzam makamına mevsim bitkin notalarla birlikte sonbahar düştü avuçlarına… esmer saçları uzadı hüzünlere bulutları kuşanan gözlerini örttü perçemleri bilincinde tökezleyen anıları bıraktı dörtnala giden zamanın terkisine… -sabır:şarap olmayı bekleyen ezilmiş üzümdü- şafağı bekleyen saba rüzgarı sessizce bekledi sevgiyle esmeyi... bir gece karanlıktan sıyrılan ay denizin efsunlu gözlerinde buldu kendini erinçle sevinçle gülümsedi... yüreğin minicik odasına devasa aşkı sığdırıp muradına eriverdi… Aslı Aydın |
karanfil tırnaklarıyla çizerdi
hayatın nergis kokulu eskizini…
şiirde her şey yerinde,sağlam duruşlu....
saygımla..