NEDEN BÖYLESİN!!!
Gam ile kederi kalbine atıp
Dertlerle lebaleb olmuş gibisin Hazan rüzgarını önünde bitip Genç yaşta ihtiyar olmus gibisin Yaşarken çileni kendi içinde Heba olmuş yıllar acı biçimde Tomurcuk gül olup gönül bahçende Dalında açmadan solmus gibisin. Oylesine yorgun ve solgun yüzün Kalbine yer etmiş koskoca hüzün Buruk bir acıyla bakarken gozun Umutsuz caresiz kalmış gibisin Cemalin gülmeden solunca böyle Mutluluğa hasret kalınca böyle Felek acımasız olunca böyle Hüzün deryasına dalmış gibisin Geçmişi düşünme unut ne olur Su akar elbette yolunu bulur Yaşanan ne varsa geride kalır Son durağa erken gelmiş gibisin... Gülseren MORKAN |