DİYEMEDİM YAR
Sana sarılarak, lütfun sâhibi,
Yaradana kurban diyemedim yâr. Ey alın yazımın gizli kâtibi!.. Başkasına cânân diyemedim yâr. Gurur girdabına düştüm bir kere. Defalarca güldüm yalandan yere. Yaslı bedenime göz göre göre, Gemisiz bir liman diyemedim yâr. Bi’ dünya dert oldu bütün kazancım. Tükendi giderek aşka inancım. Ağır yaralıyım, geçmedi sancım. Ellerinde derman diyemedim yâr. Bu son şiirimdir sana hediye. Gör işte apansız döndüm deliye. Bir enkaz bıraktın benden geriye. Kalp otağım handân diyemedim yâr. İbrahim Halil MANTIOĞLU |