Yanına KalsınKutsal emanettin gönlüme düştün Sunduğun boran kar yanına kalsın Esen bir fırtına sıcak güneştin Duyduğum inkisâr yanına kalsın. Bazen ümit oldun bazen bîhaste Kanatsız kuş gibi koydun kafeste Yüzüm gülse bile yüreğim hasta Ettiğim ahu zâr yanına kalsın. Kimi gün hayatsın kimi gün ecel Olursun bent yıkan bulanık bir sel Üşütür ruhumu acı esen yel Yaptığın bu şikâr yanına kalsın. Sensin çevremdeki aydınlık hale Med cezir düşüncen koydu ne hale İçime düşürdün bir damla jale Yurdun olsun diyar yanına kalsın. Çaldın bu sevgiye ayrılık fonu Adının başıydı harflerin sonu Dileğin ne ise sen de bul onu Gizlediğin şiar yanına kalsın. Dalıver rengarenk hayale düşe Bırak bu korkuyu severek yaşa Gül açan yüreği döndürme taşa Ağyar değil o yâr yanına kalsın. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) İnkisâr : kırılma Bîhaste : şaşırtan Hale : ayın ve güneşin çevresindeki parlak daire Jale : çiğ, kırağı Şiar : belirti, iz Ağyar : başkaları, yabancı |