Hâkir ıslıklar şehri...
Közde pişen bir hasrettir
Sana yamalı bakan Dünyanda nare döken yumrulmuş deniz tomurcuğudur Gülünç kalan bir esaret mavi bir yapraktır Hâkir edilmiş kalbinde Ne kozlar vardır dölyatağında Sana kadın demenin affı olmayan Mistik bir uykuda Ölüm kaptanıyken Sana vurulmanın y/adıdır Ceviz ederken yangın Selasında Muma üflüyor özlemler Huzurda kelebek gibi Işıklar güneşi tartaklanırken Heves gibi bir an gelir geçer Aşkın bulutları gülerken Bir çocuk esmasında Genzinden yakılan vardelya d/okunuşu Mim cevazında Nura değen alevler Yakıt kalır rüyalarına ey yâr Kaptana kıyafeti olmuşluğunda bir meyve Derinden kurtçuğunda erir bir muştuda Şarküteri ıslık etrafında Yeşile dolanan bir notayla... Gezgin imgeler .. |