Sensizliğin İzleri...
Bir umut diyerek sığınıp geceye, katilimi tutuyorum ellerimle,
Senin rüyanda benliğim boğuluyor, Bin sitem, bin isyan ederek kaderime; Yine de avunmaya çalışıyorum verdiğin dertlerimle... Büyür, büyüdükçe yalnızlığım, şafaklar artık karanlık doğuyor, Nefes nefese kalırım, nefes alamadığım ciğerlerine, Özlemin artık hasreti yoruyor... Yaşamak kırık bir kanat, gözlerim gözlerinde eceline bakıyor. LokmanPOLAT |