Gördün müÇık gel artık hiç kimseyi sevemem Bir gönüle girdiğimi gördün mü Sen olmadan allı libas giyemem İnce hasret ördüğümü gördün mü Aşk mabedim senin kahve gözlerin Çınlar oldu kulağımda sözlerin Dermanım yok taşımıyor dizlerim Çöküp divan durduğumu gördün mü Arıyorum bir serçemi yitirdim Emeklerim ben fer’imi bitirdim Avuç açıp dua ettim oturdum Dizlerime vurduğumu gördün mü Boş odamı kaplayan şu bulutlar Yeşermeden boşa çıktı umutlar Gözlerimde akar oldu oluklar Bağrıma taş sardığımı gördün mü Kalakaldı son dokunuş elimde Yaprak soldu yeni açmış gülümde Hıçkırıklar boğulurken dilimde Boğazımda kördüğümü gördün mü. Sen olmazsan sanma ki ben yaşarım Gel de yârim yüce dağlar aşarım Hiç düşünmem tatlı candan geçerim Kalem büküp kırdığımı gördün mü İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |