Hayatın içinden…
Hayattan bahsetmek yaşanmışlıklardan izler sürmek.
Kalmak bir çınar ağacının altında çay yudumlarken.
Ne kadar kalsan geçersin oradan buraya, ben köprü olurum.
Şuraya geçersin o köprü olur.
Hayatın içinden hayatlarımızın içinden geçeriz.
Hadi tarif et!
Nerede oturuyorsun evin nerede ne iş yapıyorsun…
Başka nelerden hoşlanırsın.
Ne dinlersin ne izlersin hobin var mı?
Eşimizin dostumuzun akraba hısım tanıdığımız herkesin hayatın ya tam ya yarım daire döner öğle çıkarız.
Hayata ve kendi hayatımıza geçeriz yine.
Kendi hayatımızdan geçtiğimi olur mu?
Kesin, en çok kendi hayatımızda dört döner çok katlar ve çok açar,
Düzenler dağıtır yatar uyur…
Hayal kurup düşlere geçeriz artık.
Uykumuzda rüyalara geçeriz.
Kendinden çok geçen çok başkalaşır.
Çok insandan geçer.
Bir sevdiğimiz dostumuz ve sevgilimizden geçemeyiz.
Kalırız hayatında.
Bir birimizin hayatında oturur kalkar gezer tozarız.
Yormamak da lazım.

Annemden geçebildim mi baba vardım mı?
Annemden bir kere dayak babamdan çokça azar işittim.
Yol verirler mi ben gider miyim?
Kader kısmet.
Yolu genelde kitaplardan alırız.
Eş dost akraba varırız ama çoğunlukla döneriz.
İş icabı yollarına girer ve yol alırız.
Yoksa hayatlarından yol almayız kendi hayatımıza bakarız.

Babam bana yol verdi.
Okuduğu gazetede bir köşe yazarının yazılarına yöneltti.
Okudum ve dünya görüşümü edindim.
İlhan Selçuk nice yazarlara kapı araladı.
İlhan Selçuk’tan geçtim nice yazarlardan da geçtim.
Kolay oldu.
Vaz geçmedim yazın hayatlarından bambaşka ufuklara geçtim.
Ufuklarında kalmadım.
Ufkuma vardım.
Müteşekkirim.

Geçemediğim neler oldu.
Bir Hz. Alinin on iki imamlar resmi.
İki Atatürk’ün resimler.
Önce kimdi bunlar bilmeliydim.
Yakınlarımın anlattıklarında tam yol alamazdım.
Okuyup bilmem lazımdı.
Bildim.
Ve geçtim.
Ufkumu sağlamlaştırdım.
Hz. Ali’den yiğitliği ve mertliği edinerek Atatürk’ten ilim irfan bilim yoluna girdim.
Okudum, düşündüm ve yazdım.

Asıl, peygamberimiz Hz. Muhammet’in resmi yokmuş?
Tasvir edilmemiş.
Dinimizce caiz değilmiş.
Ve bildiğim ilk kitap Kuran’ı Kerim, bildiğim diğer kitaplar gibi değildi.
Okuyup geçmek için çok hassas davrandım kendime.

Hz. Aliyi bilmek Hz Muhammet’i tanıyıp bilmek açısından kolay oldu.
Geçtim ama.
Hz. Ali’den de Hz. Muhammet’ten de.
Ve diğer hak din ve peygamberlerinden de geçtim.
Nice dünya ve Türk devlet ve sanat adamlarını okuyup tanımaya çalıştım.
Einstein’ı bile anlayıp geçtim.
Tabi ki bir Einstein olmaya kalkmadığım gibi bir Atatürk’te olmaya kalkmadım.
Kendim olmaya çabaladım.

Annem bana evleneceğim kızlar hakkında yol verdi.
Ben bildiği mi okudum.
Eşimden geçip kızıma vardım.
Kızım, çocuğum ondan geçer miyim?
Torunuma varırım.
Akrabalık böyle.
Yeri gelir benden olan çocuklarımda bana yol verir.
Uzun değil ama ufak yollar aldım.

En çok arkadaşlarım yol verir oldu.
Tabi ki kendilerince.
Tabi kendimce yol almayıp geçtim.
Tabi ki ufak tefek yollar alınır yollar verilir.
Arkadaşlık bu.
Uzun yollarda alınır ve uzun arkadaşlıklar kurulur.
Ben kurmadım.
Kendimle bile uzun yol alıp kurmadım.
İşte günlük yollar almaya bakıyorum.
Şiirler yazıyorum.

Hayatımın içinden düşüp hayatların içinden geçip tabi ki hep boşluğa düşüyorum.
Boşluğa düşmemek için bir arkadaşımın hayatından geçmişsem diğer arkadaşımın hayatına giriyorum.
Tabi ki hiç kimsenin hayatının odağına bir örümcek gibi kurulamazsın.
Çatışırsın.
Her kesin hayatının bir yerinde eşini dostunu karşılama yeri vardır.
Samimi saygılı cömert ve ya baştan savma vs.
Normaldir.
Ve genelde kendi alanlarına düşüncelerine yönelik konularda ağırlar ve sohbetlerde uğurlar.

Boşluğa bir fikir düşüp bir akılla ideal yeni fikirle kalkıp hayatına dönmen lazım.
Yıl 2023 insanlık bunun okulunu kurmuş işlerini edinmiş danışma yollarını bulmuştur.
Temeli dindir.
Düştüğün boşluk sonsuz boşluk Allah’ın mekânıdır.
Çattığın engelde Allah’ın yarattığı maddeseldir.
Her şeyden önce düşünmeden önce bir besmele çeker sonra aklıselim düşünmeye başlarsın.
İnançla bir bilgi edinir bilimle o bilginin ilmine varırsın.
Engelleri aşar düşünceleri geçersin.
Eşinin dostunu ananı babanı geçip putuna varıp onu da aştıysan.
Kendinle baş başa kalırsın.
Maddiyatla maneviyatı bir dengelersin.
Nesneleri bilir düşüncelere varırsın.
Kendine vardın mı Allah’a varmışsındır.
Kişi kendinden vaz geçer mi Allah’tan vaz geçer mi?
Geçmez.
Ama kolay değildir yerine göre yalnız kalırsın.
Mal mülk paylaşımda geri kalırsın.
Ama hayatın yalın gerçek anlamıyla kalırsın.

Her yol boşluğa çıkar.
Allah varır.
Allah’a şükür eder peygamberini yâd edersin.
Eşin dostun tüm tanıdıkların iyiliği için insanlık için dua edersin.
Konusuna ve yerine göre devlet ve sanat camiası büyüklerini anar ve yâd edersin.
Önemli olan günlük kendini nasıl idare ediyorsun?
Yalnız vakit geçire biliyor musun?
Seni hayata bağlayan şeyin.
Dinin ise ne güzel Peygamberin Allah’ın kelamı ve Allah.
En güzel sağlıcakla kalma ve şükürdür.
Dünyaya insanlığa ve en önemlisi manevi maddi bütünlüğünle evrene uyabiliyorsan.
Ne mutlu insanlığa.
İnsanlığa uymuyorsan puttur.
İslam yeter sen bilimine varırsan.
Yoksa çağdışı yerinde sayarsın.
Bir gün boyunu aşar batırsın farkına varmazsın.
İnsanlıkla derdin yoktur.
Kendi kendine yetersen en güzel olan dua ve ibadettir.
Ne mutlu kendine.
Ben niye yazıyorum bunları kendi kendine inancıyla ilmiyle bilimiyle yetinemeyip insanlığa ahkâm kesenler çok olduğu için.
Kendimi kolluyorum dinime milletime ters düşmeyeyim diye.
Ters düşenler beni ters görebilir.
Ama ben herkesi anlamaya çalışıyorum.
Anlıyorum.

Allah, kelamı ve elçisi.
Maneviyat maddiyat ve biz maddi manevi canlı varlıklar ve de insanoğlu.
Yaşamımızın özü bu.
Düşüncemiz Allah, fikrimiz kelam ve ifade eden biziz.
İyi düşünürsen her fikir iyi ve güzel olur.
Yalın bağımsız düşünemiyorsan Allah, kelamını indirmiş elçisini göndermiş.
Yalın bağımsız düşünen bana biat diyorsa o şeytana uymuştur.
Bani eleştirsin bana bildiği doğru yolu göstersin.
Kabulümdür.
Kimsenin yolundan gitmem Allah’ın yolundan, insanlığın açtığı yolundan, izinden giderim.
Dinim milletim dilim ortak, bilgi bilimim ortak.
Bir canım var o da cananla bir canlı olmak konusunda yine ortak.
Ne başkasını ne kendimi asamam kesemem canlı âleme ihanet etmiş olurum.
Beni yaratan Allah’a karşı çıkmış olurum.

Aile, hepimizin bir ailesi var.
Maneviyatımız ve maddiyatımız ortak sorumluluğumuz.
Birinden Allah’ın niyazını alırız birinden Allah’ın kelamını alırız ve kendi kendimizin elçisi oluruz.
Allah kelamı ve peygamberini biz tapınalım diye göndermedi yaşadığımız çağda doğrumuzu bulalım diye.
Evden çıktık çarşı pazarda illa ki görüştüğümüz kimseler olacaktır.
Birinden maneviyat edinir birinden maddiyat edinir ve kendimizi bilemiyorsak birinden elçi ediniriz.
Var mı ötesi.
Din budur yaşam uyarlamaktır.
Yoksa kelamı hatip edip peygamberin sünnetini ezberlemek değildir.
O ancak hocalıktır.
Hoca bile dediğimi yap yaptığımı yapma der.

Ben hayatımın içine düştüm hayatın içinden geçtim.
Kelamıma vardım kendime vardım.
Allah’a vardım.
Düşünür ve yazarım.
Kendi kendime yeterim.
Yetemezsem bellidir.
Başucu kitaplarım ve kutsal kitaplarım.
Yöneticim, önderim ve elçim.
Allah’ım.