Tarafı İlahiyeye Şikayet
İnsanım diyen insana eder mi hiç eziyet,
Mazluma zulmü eylemiş kendine meziyet, Kalmış mı ki sende zerre kadar haysiyet? Acize, düşmüşe efelik etmek midir marifet? Emekli öğretmenim diye görmüş hürmet, Ayyaş kafasıyla yapıyor cahilce siyaset, Sözlerinden biri küfürse diğeri kıyamet, Deyyusun tek bildiği ancak küfür etmek. Sustuysak edep erkan bildiğimizden, Yaşlıya hürmeti adap bellediğimizden, Yoksa bir şey gelmez değil elimizden, Korkuyor değiliz soysuz köpekliğinden. Tarihine, halkına, dinine söven pis köpek, İstediğin kadar havla seni aşağılık tezek, Sen bu milletin karşısında kara bir böcek, Elbet senin de hesabın bir gün görülecek. O hesaptır ki ilahi adalet; hassas bir mizan, Geçmez ne akçe, ne altın, ne iftira, ne yalan, Malın, mülkün, itibarın; kurtaramaz seni cihan, Zalime, haine, alçağa vardır çetin bir imtihan. Zannetme ki sahip oldukların senin eserin, En büyük yanılgısıdır bu ahmak beşerin, Geçer gider bu varlık sandığın demlerin, Kalmaz geriye hiçbir tonu hayatın, renklerin. Harap Mesut edeple sükût etse de bir lahza, Şiir ile ilan eder köpekliğini; sakız eder halka, Etmez şikâyetini kimseye yalnızca yollar arşa, Elbet arşın sahibi görür hesabını ilahi mizanda. |