Keskin bir bağ ağrısı,
Bir mengenenin içinde sanki dertli başım,
Ya da şakaklarımdan saplanmış iki hançer.
Kansız bir darbe gibi,
Bir nevi ihtilal.
Hani yakıp yıkılır ya her yer,
Sokağa çıkmalar yasak,
Düşünmeler, konuşmalar.
Adam gibi yaşamak yasak,
Huzur yasak.
Ne bir eksik ne bir fazla.
Başım ağrıyor işte.

Ellerimin arasına alıyorum başımı,
Ne bir eczane ne bir doktor,
Otobüsün gelmesine daha on iki saat var,
Sigaram da bitti.
Canım sıkılıyor.

Duvarlarımı yumruklasam,
Yoksa kendimi mi?
Dışarı çıkıp bağırsam mı avaz avaz,
Uyumaya mı çalışsam?

Yalnızım da üstelik,
Üstelik her yerde sonbahar
Her yanım taş toprak.
Yokluğa imreniyorum,
Varlığım ağırlaştıkça ağırlaşıyor,
Cellada dönüşüyor yalnızlık,
İstinafa kalmış hükmüm,
Ben doğmadan bükülmüş boynum,
Sigaram da bitti.

Canım sıkılıyor.
Bu beden bu ruha bir beden küçük,
Olmuyor, yapamıyorum.
Ruhum dışarı çıkmak istiyor,
Başım ağrıyor.