N’ olur!..
İbrahim’e benzetme beni;
Ateş ıslatmaz her teni...

Ne İsmail’in teslimiyetini gördüm;
Ne de Kâbe’nin hürriyetini...

Senelerce gaflet içinde nefes aldı bu can...
Unuttum gündüzle gecenin,
Yelkovanla akrebin değerini...
Meğer mükâfatı sabredene verirmiş zaman!..

Affa nâil olmak için;
Çok çabaladım bi’ yerden sonra...
Sırtım haksızlığa dönük,
Boynum İlâhî adalete büküktü...
Kendimi harcadım doğruluk adına;
Hidayet hırkası biraz olsun yakışsın diye üstüme başıma...

Tövbe etsem de elimi şakaklarıma koyup düşünüyorum akîbetimi...
Hakk katında günâhım çok,
Hudutlarım belli...
Tek başına kafa tutacak gücüm yok hiç kimseye...
Nemrut gelse bir kibrit alevinde kavurur beni!..

Nasibim oldu,
Günde beş vakit alnıma değen seccade;
Kur’an’ın on dört yerinde secde...
Haddimi aşar daha ötesi!..

N’ olur!..
İbrahim’e benzetme beni;
Ateş ıslatmaz her teni...

İbrahim Halil MANTIOĞLU