DOST BAŞI, DÜŞMAN AYAĞI VUCUT
Sudaki ize sor
Topraktaki dalgayı Bir kuşa denizi sor Balığa ise bulutu Sessizliğe malum Sabaha çıkmaz sokaklarım Ağzından düşürmüyor o selasını Düştü Kırılan bir sözcük battı Az önce iki dağ ardından Geceyi serdi, siyahtan bir çarşaf Sallıyorum, salıncak etmişim Ortasında çocukluğum gömü misali Bir kıymık var üstünde, beyazdan hallice Bir sağa bir sola, uyur kendince evvel zamanı Gündüzler doğar, sancılı Bir avazda olmaz bazı sabahlar El elden üstündür der omuzlarım Omzum ağır başım terazinin tam ortası Dost başı, düşman ayağı bir vücud Topal gezer bir ihtiyar sapaklı yollarda Bir göz diğerini görmez ki Bilsin insan kendini |
*** DOST BAŞI, DÜŞMAN AYAĞI VÜCUT *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...