kimsesiz avarelik içinde
köhnemiş yalnızlıkta perişan
dilde solmuş renkler tezahürü
gün batımı hüznündeyim.

çek git sende gönlüm
suya hasret kum tanesi olayım
uğramasın med/ cezirler
lacivert denizime.

çığlıkları olmasın üzerimde
kırık kanatlı martıların
geçmesin gemiler ışıl ışıl
çakmasın ışığı
bekçisiz fenerimin.

tatlı ferahlığında meltemlerin
açmasın begonyalar
kopsun kabukları ayıklansın
tendeki yaraların
varsın izi kalsın.

bir çentik de sen aç sevdam
yüreğim daha da kanasın.

zaman
sele tutulmuş gibi aksın
taşkınlarında sürüklensin çaresizlik
köpüklerce sönsün ellerimde
alarak avuçlarımdaki sıcaklığını
soğusun öfkem ayrılıklara.

sussun tüm şarkılar
nostaljik radyomda
vurmasın mızrabı udî makamınca
dağılsın notaları bestemin
anlatmasın halimi kimselere şarkılarım
şikayetim yok benim.

gönlümün tenhasında sere serpe
uzanmışım uzaklara umarsız
hürüm enginliğince maviliğin
varsın gece olsun dolunaysız
yıldızları olmazsa kaymaz hiç değilse
yakamozları da oynaşmaz gözlerimin
yaşamaz anılar benliğime inat.

birer birer solar feri göz bebeklerinin
kurur dalları düşer ışık demetinin
azalır yükü kollarımın
kucağımdaki bukette bir ben kalırım
boşlukta sergüzeşt*.

**kiraz çiçeği**
Gönül Ersin

*Sergüzeşt:serüven, macera.Aynı zamanda Sami Paşazade Sezai’nin bir romanıdır.