ne şarkılar çalıyor şimdi bilseniz
ne gemiler geçiyor yürek denizimden
......ve
ne uğurlanışlar oluyor vedasız mühürlü dudaklardan
bilinmeyen adsız sahillerden ve belki de
olmayan limanların yıkık iskelelerinden.

isimsiz sokakların ıslak kaldırımlarında üşüyorum
hüzünlü bir şarkı dilimde melodisi yürek sesim
yağmurlar yağıyor gözlerimin kapalı bulutlarından
bu şehrin kimsesizliği değildir ben kadar inan

ve sen..........

aklımda kalmış kırık anıların rontlarında çocukluğum
yüzümdeki tatlı tebessüm bile katıksız masum
ağırlığı yok üzerimde yaşanmamış saydığım yılların
bakma ağladığıma ey buğulu ayna
haydi yine söyle o bildik yalanını da güzelsin de bana
öyle ihtiyacım var ki öylesine sana...

çıkamıyorum derinlerinden bu kurşun bakışlı gözlerimin
kaçamıyorum anaforundan duygu sellerimin
kayıplarındayım bu gece yine sahilde dolunayın
hüzün gemilerini saymaktayım geçerlerken uzakların
ılık ılık vurdukça kıyılarıma dalgaları sessiz ve köpüksüz.

her şey çok anlamsız ve sevdam öylesi hükümsüz
çünkü sebepsiz nedensizliğimin hükmündeyim
körlüğüm kaplıyor göz buğumda renklerini hülyalarımın

bir el, bir güç uzanıp çekse çıkarsa içinden bu isyansızlığın
atsa savurup yıldız misali denizime kavuştursa
şarkılar sussa sessizlik olsa her yanda
yüzüm gülse yine çocukluğumda olduğunca
kavuşsam bir anda sihir gibi gündüze sabahımda
sana uyandığımda...

*kirazçiçeği*
Gönül Ersin