KULAĞINA KÜPE OLSUN DOST
Ömür dediğin ne ki dirhem dirhem tükenir.
Hatta nesiller geçer, koca bir dem tükenir. Hakk yazar kaderini, yaşanmaz ondan öte, O fâni ellerinde kâğıt kalem tükenir. Lokman hekim sararken bîçâre bedenini, Bakarsın yaran azar, bir de merhem tükenir. Her dilberin nazıyla boşuna uğraşırsan, Önce dilin yorulur, sonra sitem tükenir. Çok uzak deryalarda ararsan nasibini, Yanından sızıp giden tatlı zemzem tükenir. Dünyadan göçtüğünde ağlayanlar olsa da, Bir gün unutulursun, elde mâtem tükenir. İbrahim Halil MANTIOĞLU |