Var mısın yok mu, benim bu yokluk sahnemde...
Bol umutlu mutluluk kokan gülücüklerini, yanağının çiçeksiz baharlarını İstemiyorum...

Sensiz kainattı ve yedi harikasını...
Senden daha çok sohbete tutmak için geceleri, kansızlığa kesilir yüreğim...

Her bakışımın aşırı yalnızlık olduğunu hissettiğim anlarda, istemem hayalimden öylece gitmeni...
Dert etme sen taşırım evimi barkımı...

Dağ olamıyorum yoluna kafi gelmez mi sözlerim...
Ey sözden sevdadan anlamayan!
Ben seni durduramam mı...

Yoksa bitmeyecek mi ?
yokluklara taşıyacağım hayalini...
Yaban bana el değil ki...

Beklemediğin bir anda, sahipsiz kaldığım bir başka diyara, bir kaç alışkanlığı daha katlederim...
Bir masal dünyası olsun, sevdiğim bakışlarını düşündüğüm anlarda...

Azca duyan kulağıma anlatamadığım kadar uzun soluksuz bakışlarını, rüzgar fısıldıyor gibi düşüncelerini...

Yokluğuna alışamadığım papatya kokulu zamanlar da, uzunca dinlerim ben rüzgarları ...

Yunus Yaşar