öksüz martılar gagalarında yetim çığlıklar taşırken
tanımıştım seni
ayakkabı mağazasının birinde fotoğraf çekilmiştim
sen de bana birkaç terlik yemeden kaçayım demiştin
hatırla
nasıl da gülüşmüştük



meselâ ben kalbimde uçuşan binlerce kelebeğin sevincini
hiç unutamıyorum
sevginin tarifsiz gücünü tatmıştım
o zamanlar sayende
şafak sökmeden atardım kendimi göl kenarına
dualarım ve sen
ve de çocuklarım
nasıl da yaşama sevinci pompalamıştınız hücrelerime
ağzı kulaklarında gülümserdi göz bebeklerim
dünyanın en mutlu insanı ilân etmişti beni
bahçemde her sabah konser veren beşinci mevsim kuşları
sütlü kahvem eşliğinde güne ruhumu doyurarak başlardım
aşk dolu sözcüklerin en güzel terapimdi



meğerse ne çok hüznü bastırmışım içime içime
bilmeden
yanardağ şiddetinde kederim soğumadan
serçe yüreğimle sevgi yağmurlarında ıslanmışım
bütün yaralar kapanır zamanla diyen masallar hep yalanmış
şimdi anladım



annesizlik , babasızlık diz boyu İken
dönüp dönüp soruyorum kendime
açık yaralar kapanmadan
ömür boyu sevilmeyeceğini bile bile
böylesine güzel sevmek senin ne haddine ..








nagihan