Yitik - 124
peynir çomacında gelen ikincisinde de
“ben ölüründe ona yar olman” diye yazıyordu sadece, yazı kimbili(r) kimin! kader benim bir de onun.. katili ikimizin ölümümüz bizim.., isyan benim hüsran onun güzeler güzelinin.. Ayşedudu’nun. . ondan geldiği belli.. eskimiş, yoşumuş pörsümüş, yırtık.. kurumuş.. gözyaşından ıslanık oysa ki; hiç okuması yazması olmadı garibimin okula gelişi yılda bir-iki ne zaman müfettiş geldi köye o da muhtar zoruyla kızlar okula üçe kadar gidene diploma ne bana dargınlık, ne kırgınlık ne kadere öfke; yakışmazdı yılgınlık.. gözyaşı.. dünyalar güzeli karadutuma, kara sevdama yavukluma Ayşedudu’ma.. . o komşu köye “hayır” deyince.. aldırmamışlar başka bir komşu köye o bahar nişanlamışlar, o köye olmazsa başka bir köye; o da ilk defa rast geldiği biri ile nedir, kimdir, nasıldır bilmeden düşmüş bir çobanın peşine babası çeyizini düzmeden başlık pazarlık edilmeden Doyduk teyzesi söylediğinde “-iyi olur inşallah” dedim, elimden ne gelir, ne diyeydim “-inşaallah iyi olsun” du “inşallah iyi olur” duam, umudum yeter ki, iyi olsun.. Ayşedudu.. Ayşedudum.. . ellerin oldu ne çare, içim kabul etmese de “iyi ossun inşallah” deyince “-eyi biri ossa” dedi teyzesi, “o köyde gız mı yoğudu da;! bi-elden bi-ele geldi geldi de bizim öğsüzü buldu” yakdı Anşadudu’mu” zaten içim yanık.. Doyduk Teyzeynen sarılışdık.. ağlaştık öneceğinin ucuyla sildi gözlerimi sarılıp sarılıp ağıtlar ettii.. . “çadır gurdum, direğini vurmadım taha çocuk deye gayıl olmadım güneş doğdu bizim cama vurmuyor gözleriynen bana neler soruyor “sana sarılmalara doymadım gızım öğsüzüm, yetimim, gınalı guzum” ben de doyamadım sevmelere seni ayşedudum güzeller güzeli gadersizim Anşadudum, ay Anşadudum” . a(ğ)laşdık.. bakıştık birbirimize sonra kendi gözlerini sildi yenine Allaha dualar edip yalvardık.. duamız Ayşedudu’ya dualar “kadadutuma” yeterki bahtıyar olsundu güzeler güzeli Ayşedudu sanma seni bir an bile unuttum Ayşedudum.. Ayşeduduumm! |