DÜŞ KOMASI
Küçük puntolarla yazılmış bir alın yazısı
Uzaktan görünmeyen en tuhaf keder yığını Hafiften anımsatıyor patlamaya hazır Erciyes Dağı’nı İtibarım kalmadı bir köle kadar kimsenin nazarında Kader çoktan domine etmiş üstüme hükümdarlığını Bir ayrılık ordusuna kafa tutuyorum direnişimden ödün vermeden Ardına bakmadan gidişlerin özürlüsüyüm Elveda zaten eğreti durur titreyen dudaklarımda Daima büyük oynadım hayat denen sahnede Bir gün veda edersem de selam verilir şehrin en ücra sokaklarında Düş komasındayım, Yarınlarım zehirli birer atık gibi dökülmüş pişmanlıklar deryasına İbrahim Halil MANTIOĞLU |