AHVALİM
Suskun durduğuma bakmayın sakın!..
Dağları inleten diller gibiyim. Gözlerime değil, kalbime bakın. Ağlamasam bile seller gibiyim. Kimseye benzemez bendeki düzen. İklimim ezelden bir garip zaten. Hangi aşk görmüştür böyle bir mesken? Ayaza bürünmüş çöller gibiyim. Bin sitem ederek hep âhu zârda, Mahzunmuş gülizar boranda karda. Bülbül can koyarken taze baharda, Zemherî vaktinde güller gibiyim. Kınamayın dostlar yorgun hâlimi. Yâr dediğim insan büktü belimi. Gözyaşıyla Hakk’a açtım elimi. Hidâyete giden yollar gibiyim. TÖVBELİ’nin ömrü derin bir kuyu. O kuyunun asla içilmez suyu. Herkes dert çekerken bir ömür boyu, Günde bir destanlık yıllar gibiyim. İbrahim Halil MANTIOĞLU |