Yitik - 114
ben ki; uyanırına uyanmaz senli fallar dutardım
inekden-tavıkdan, geçi-goyundan, oğlak-guzudan havadahı bulutdan, yerdeki daşdan saksıdahı güllerin domurcuğundan çiçeklendiğinde, çiçe(ği)nin irenginden ıradıyonda çalan türkülerden, söyleyenden dışarda ğonuşanın morelmeninden sesi ğelenin erkek mi, garı mı olduğundan sokakda ilk garşılaşdığımdan, görüşdüğümden, görüşmediğimden, gonuşduğumun ilk harfinden, gonuşanın gonuşduğunun ilk harfinden soyduğum almanın gapcığının benzediği harfden i(n)sannarın se(v)mediklerimden, sevdiklerimden bende her şey senli sevinşlere mahana olu(r)du herşeyleri-herkesleri seninen çok sevdim ben her dayim, her saniye ya huu! uruhum sennen şennenirdi, yüzüm sennen gülerdi seninen herşey; her şey bek eyi, bek gözel-idi sen de beni hep böyle severdin bildim Ismayıl öyle gayıl oldum gadere.. senne ğonuşdum, seni dinnedim, umudum bi ğün, bi yerde; bi kere hep seni düşledim seni diledim Ismayıl . o(ğ)lannarımın çırak durduğu gamyonnar geldikleri-bindikleri-aldıkları-sürdükleri arabalar sahapları, irenkleri, pilaka yazıları, numaraları, gördüğüm arabaların annındakı, ardındakı yazıları senin ilk harfın deği, her(h)ankı bi tenesi varısa yetiyodu bana inanmassın, vallaha billaha . yılın ilk açan bobaççalarını goparmaya gıyamazdım emme gene de içimden senni fallar dutardım “seviyo” çıkarsa dünnalar benim olurdu Ismayılım emme “se(v)meyo” çıkarsa, birine taha olmadı birine taha bakardım o da olmadı mıydı bi tene daha! sence neyye! biyerden geliyosam eve seğidelek geli(r)dim vallaha-billaha, evde sen varsın deye zabbahları hollukdahı yımırtaları tek tek sayardım çi(f)t çıkarsa nassı mutlanırdım.. umutlanırdım.. . Tefçi Hesneye dadandım hu aralar “gayfa falına bakar”ımış zilli, “get” dedim Hesne gayfayı nerde bulcak da; falı neresinden uydurcak bilmen vallaha nerden annar sen fala-mala inanmazsındır okuduğun uçu bana da sorsalar bende inanmazdım emme yekdepden yüzüme barabar?.. “biri var, fira seni düşünüyoru” “Allap da belanı ğaldırsın gadi-uğrayasıca seni” “belokuna mermesin imi? inanılma mı gari” “nası inanmayayın” zilli! bi de demez mi “selem ediyoru, göz açıp gapayana ğadar bek yakında ğeleceğimiş” deyoru töbe töbee, anam nassı biliyoru neresinden uyduruyoru zabaha çıkmadan geldiğini duydum işde “her şeyi biliyoru” dedikleri gadak var eveli patişahın biri demiş ya “bana bi yalan söyle inanırsam ne ala; beş kese altın mükafat inanmazsam kellen geder, ona ğöre köse mi neyise işde “patişam” deyoru, “bana on kese altın borcun varıdı ödesene!” patişah hemi borcunu ödeyoru hemi de mükafatı veriyoru hemi de gızını, gızı da nası, mefrat mı mefrat ha nolcak bizi(m)ki ha bi mabbet beni evde bek yalınız gomazlar gudurasıca garılar herifler gayfaya benim heleşenkler de bana senin annaca(ğı)n uruhum sennen şennenirdi, yüzüm sennen gülerdi gayfa fallarında mahana “biri seni düşünüyoru” dedi ya Hesne yetiyoru bana seninen herşey.. her şey bek eyi, bek gözel-idi seninen huzur bulu(r)dum sen beni benden fazla severdin bilirdim Ismayıl sen eyi, sen şen olasın deye herşeye gayıl oldum.. her dovamı sana etdim, sana! her dile(ği)mi sana dutdum Ismayıl |
Emeğine yüreğine sağlık
__________________________Selamlar