Yitik - 113
de! şaşanladım! ben hinci netçen gari va!
çocuk avlıdan çıkasıya goca gapıyı çekesiya gapının şırkıldağı düşesiya bekledim cümle ğapısının yağsız gullabının sesini duysam da bi türlü Anşayı tığlamadan cayamadım aklım bomboş ardından bakağaldım neytçeğdim, neyttim seme ğibiyin ay bizimgız, ha deyincek gerisin ğeri dönemedim, dönüp de bakamadım adamca(ğı)za.. adamca(ğı)z taha hâlâ hanayda, dineliyo ayakda Anşağül ğerisin ğeri ğelivice(ğ)miş gibi ardısıra bakağalmışıyın ğeri ğeli(r)se garabüber decen gari zuvudağalmışıyın, donuzun donuz gafası her şeye ererdi hani elim-aya(ğı)m çöt olmuş gibi yerli gatli hötmetmeyo bana aklım bi ğarış havada . ne bile(yi)n bacım bu yaşa ğadak eve birini mi aldım “içeri buyur Ismayıl aga” dedim.. töbossun “aga” demişiyin “va?!” o ne ğı!, aga mı olu(r) elin adamı sanki “Gara Musduk” belledim sanısın annacımda Gara Musduk varımış gibi “Musduk Aga” derimişiyin gibi Ismayıl Aga ! adam sapıttı, ben de kendi kendime şaşdım donuzun aklı “ne agası be!” şaşırdım, şaşanladım eyicene depemden aşşa yandım.. gavrıldım eşşen eşşek gafası ? “aynı ananın südü mü var gursağında” aynı bobanın sülbünden mi endin geberesice öğeymin, emişikmin yonusa evlerinde taygeldimiydin adam höyle eğişdi emme; hala ayağüsdü içerde ben eftikledim galdım hanayda netçemi bilemedim valla . biri tığlayodur deye mi geldi aklıma ne gene de sağa sola bakındım ün-ses.. kimsecikler yok etiraflarda sanki kim kimin umurunda “neytceğse etsin civanım” “isdeyen isdenmez” deye ğeliyo aklıma neytceğse etsin bana ne “hu” deyemeycen valla “-ı ıhh” esla bunca sene de(ğil) bi ömür sonura … onunan aynı evde olmak hemi de bi başımıza hu Alla(hı)n işine bak.. bu nassı iş gı, şaş valla bi gören o(l)ssa el ne demez tefe ğorlar adamı bi ömür ha! anasının şamı . netçemi bilemedim.. elim aya(ğı)m dolaşdı efdikledim “ben hala ürüyadayın varsın bobayeğit olmasın varsın köyümüzden biri hayalımdağı ğibi olmazsa olmasın olmasın emme neyye neyye bakmaz elimi dutmaz gucaklamaz, sarılmaz şe(hi)rli ğibi duda(ğı)ma yapışmaz sağ elini sol biciğime atmaz ovşamaz, avkalamaz yatırmaz ! ben mi şeyetçen seni donum yoğ içimde hadi mi deyen ne deycen hinci o da bişiy demeyo ay bacım elimden ne ğeli(r) taha ne yapayın ben samıt.. o gamıt.. hadi len! hadi sarıl bana nerelerdeydin o cöher varıkana” ? bana bi cesaret ğeldi aşdım ağzımı, yumdum ğözümü “-nerdesin sen bunca fakıt ay yerler yeyesice sağ mışın öldün mü etdiğim onca ağıt hiş gula(ğı)na gelmedi mi eşitmedin mi başıma ğelenneri len heş aklına gelmedim mi.. senin derdin ne çalımın kime ülen Ismayıııll!; hadi beni geç dee anayın ğözleri açık getti! anan “Ismayıl” deye deye uruhunu teslim etdi . kaşlar tefa gördükçene sarıldı bana sarıldı sarıldı ağıt etdi ğarı halıcı ğızlar Ismayıl Ağıdı ben “Gayıp Türküsü” dedim anayın ağıtları herkeşleri a(ğ)ladırdı a(ğ)lattın cümle alemi herkes aklı erdiği gibi belledi ben türkünü hemen belledim . “gar eridi su yürüdü dallara çiğdem çiçek dal bezendi yaprağa cemre düştü, hava suya toprağa gel de baharım gelsin gel de güleyin Ismayıll” … “yıllar sonra bir gadın ana oldu sevdalılar nişanlılar gavuştu hasret bitti ellere düğün oldu gel de bayramım olsun gel de öleyin Ismayıl” ! deye deye? sen böyle hasiret duydun mu hiş len hiş bu hasireti hak etdin mi senn Alla(h)p da belanı versin gel de baharım olsun gel de bayramım olsun gel de öleyin .. gelmeden gedesice gelmeye gomaya yermeyesice …. .. . .. . |