Yitik - 112Aşdubeee.. Aşdubeeeee; ... ?!.. aayy Aşdubeee!!! (Ayşedudu ebee) (anneanne) . “Aşdud bee…” ! “Aşdubee aayy Aşdudebee” ? gı gan-ter içindeyin, uyuyağalmışıyın, köpeklemişiyin va! canım geçivimiş; o talaşeynen epili kesdirmişiyin dalıvımış uyuymuşuyun “Aşdubee” “Aşdubeee” ganım çekilmiş.. fücutum soğumuş töbossun her yannarım keçeleşmiş uyuşmuş; varsın uyuşsun, varsın ossun hamdolsun!; “boş ver herşeyleri bi taha sarıl! Allah senden ırazı ossun hemi dee bi değil bin kere; böyük zevdam Ismayıl..” . yazzık çocuğ-aşşadan fira ünneyoru çığrınıyoru habire.. “Aşdubee” “ayy Aş du beee” neçe sonura kendime ğelebildim “-sus hey ciğerinden yanmayasıca” dedim “ömürde bi hovardalığa getce(ği)dim onu da ay a(ğ)şamdan doğdu” demiş, bencişleyin eveli biri, aynı mitli öyle oldu o hesap yalan deği(l) vallahi, hemen çıkdım hanaya, o değilden tabi el alışgannığıyna(n), yazmamı düzeldelek.. emme… ne duyduğuma inanıyon, ne eşgere gördüğüme aklım dolay dolay gezmelerde ben yarım galan ürüyama yanıyon ezbere sapırdanıyon “buyurun buyurun” “buyurun” deyon emme bi-türlü netçe(ği)mi bilemeyon eyicene şaşanlayon “buyurun” . bu o mu hinci? va!?.. bu adam Ismayıl mı? acabınaola! hiş bizim köylü biri ğibi de(ğil) görsem file bilemezdim (v)malla yüzüne bakmadan bille, “buyurun buyurun” ezbere töbossun . köydekinner gibi “yağlık” deği(l) şee(hi)r garıları ğibi hanımcık “yazma” örtünmüşüyün “buyurun buyurun” bakdım çocuk da çıkıyoru okarı, okarda Allah var; çıkdı mıydı yollaycağdım anasına “evde garabüber yoğumuş” goya eşşeğ(in) eşşek gafası gurampam aklıma file bi ğelse ye bakdım başbaşa gomaycak ikimizi dam başında alağodum Anşayı “-gel gülüm bi” . alelacele hökmetdim “Ismayıl emmin yorulmasın gadınım sen al hunnarı da”, gene eletivi Hesne Ğellabannara ebem yolladı de imi ğözelim” deye tembeyhledim çıkıları bohçaladım, bi de neyeyse iki lera sıkışdırdım eline “-kimselere deyvime imi ebecezim” Anşa getdi-vardı Hesne Ğelinnere.. . |
Emeğine yüreğine sağlık
_____________________________Selamlar