İMKANSIZLAR ŞEHRİNDE İLK ADIMIM
Bu imkansızlıklar şehrinde
Ben doğruları sana anlatmaya çırpınırken Sen günün yirmi dört saatini boşuna yaşardın Sen yaşamak denen şeyin cevap bulmak değil Sadece soru sormak demek olduğunu anlamazdın Sen keyfi alem süreken geceler boyu Hiç düşündünmü bu kentin kahpeliğini Sordun mu bana Kaç gece yağmurlara karıştı gözyaşların Kaç gece hüznü kucakladın Sen bunları sorsana bana Aşkın gözü kör değildi Sen bir kez olsun dönüp bakmadın gözlerime Benim büyüttüğüm sevdam senin yüreğine hiç akmamış Oysa ki Bakışlarını izlerdim ben hep hissettirmeden Hiç ayakların yere değmezdi Gökyüzü benim diye haykırırdın eskiden Yağmur ötesi gözlerine gizlenirdi efkar Darmadağın yıldızlar saçlarına gizlenirdi Geceler bizim di,koklaşırdık Gün boyu her adım da söylenirdin Ben yine de mutluluk uğruna Gökkuşağına yürürdüm taşlı yollara Kanıyordu yüreğim,tuttuğum dallar kırılıyordu Yok oluyordum pembe düşler içinde Hayat bendim,artık hayatım anlamsız kaldı Şimdi karanlık geceler kaldı bana Mutluluk bulmak için neleri vermezdim ki Gönlümü hep hoş tutmaya çalışıyorum Zaman an be an akıp gidiyor Kimbilir kendimden kaçmanın en iyi yolu Huzur dolu yarınlar varsa Önemli olan o günlere ulaşmaktır... YEŞİLIRMAK |
Hayırlı vakitler diliyorum.
Eserinizi severek okudum
Bu güzel, akıcı, anlamlı ve güzel eserinizi kutlarım.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık
Güzel yüreğiniz ve kaleminiz daim olsun.
Selam ve sevgiler
Sağlıcakla kalınız…