Elim kalbimde
Derin bir çığlık
Ardı arkası kesilmeyen siren sesi
Dünyanın bilinmedik coğrafyasına bağdaş kurmuş acılar
Seni unuttuğumu zannetme
"Gece gözlüm benim’" şarkısı eşliğinde
Küçücük sandalda dilek tutuyorum
Bir de fidan dikiyorum
Gökyüzüne değsin bütün ağaçların dalları diye
Seni yazmaktan vazgeçmiyorum



...



Hüzün urbası bu kadar mı güzel yakışır diyorsun
Gözyaşlarım taşıyor göğün kocaman bulutları arasından
Gözlerimin tuvali simsiyah
Islanıyor
Islanıyorum martılar terk ederken benliğimi
Oysa sen maviliğinde dinlenmek isterdin hep göz bebeklerimin
Yeşiline imrenerek bakarken



Ne zaman gülmek istesem
Turkuaz tebessümler kayıp gidiyor ellerimden
Haram oluyor minnacık bir mutluluk
Âhhh şuncağaz kalbim
Yeter artık
Ağlama



Doğruluk hiç bir işe yaramıyor bu dünyada
Herkes menfaat peşinde
Sen en güzel şarkıları söylesen
En güzel aşkı tasvir etsen
En güzel şiirleri yazsan ne fayda
Gönül gözü kapanmış yedi cihanın
Yedi ceddimiz bize ana avrat sövse
Sonra hayat değirmeninde vicdanımızı döve döve
Un ufak etse
Yeridir vallahi




Yokkk
Yoookkkk
Düşündüğünüz gibi değil
Ahkâm kestiğim falan yok
Gidişat eksilerde
Eksik olan ne çok şey var



...



Âhhh keşke
Şu üç günlük dünyada
Umut türküsü dilimizde
Avuç içlerimizde bitimsiz dualarımız
Gerçek aşka sürgün edilsek ömür boyu
Tutuklu kalsak emaneti koruyanın gölgesinde
Hiç uyanmasak sevgili...



nagihan