düşvari
adını çalan bir sokağım
gölgesini kaybeden bir cisim bazen kaybolmalı her insan bazen de yıkanmalı bir nehirde taşsız ama taşralı bir hüzünle ... düşvari rüzgarın zamansız dökülüşleri gecenin kubbesine gözyaşlarımızı bırakıyordu ismaillenen serencamım bir intiharın uçurum kenarında dururken ve her şiir bir şairin ölümüydü kelimeler neştersiz yara açarken sahraydı adını çalarken bedevi esmerliğinden dövünen yollar yaraya tuz çalarken denizden dalgaları kirpiğinde unutmaktı bin asır nasırlaşırken izlerimiz her şair gölgesini yakar şiirinde ve yanarken tutuşan renklerdir gülüşlerin düşvari mihlebin şah damarımdan hayatı akıtması aslında senin ölümündü ben seni yaşatıyordum sen ki hep ölüyordun ben hep doğuyordum ki hep sen ölüyordun kıyılara vuruyordun... |
*** DÜŞVARİ *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...