Şair bir gönül ehlidir. Sevgidir yolu, umuttur ışığı, güzelliktir gönlü. Ne kadar yara almışsa alsın iyiliktir fıtratı. Keremdir Aslıdır, Mecnun’dur Leyla’dır, Ferhat’tır Şirin’dir. Ömrünü varlığına inandığı sevdasına adamıştır.

Her ne kadar acıları hüzünleri yazsa da, her şeyin rengini bulmak adına gönlünü verdiği aşkı için yazar. Anlaşılması zordur, gerçek sevgiyi bulması imkansızdır. Dilindekini değil gönlündekini yaşar. Bazen Yunus, bazen Mevlana, kimi zaman Pir Sultan Abdaldır. Tahir’dir Zühre’dir.

Şair tarihi dillendiren bir bedesten. Ne kadar ve ne yaşarsa yaşasın asla mutlu olamaz. Çünkü o nun içindeki yanan ateş köz halinde uykudadır.

Bir anda bir yel eser, bir şeyler olmaya başlar. İnsanların değişik tutkunlarına hedeftir aslında. Kimi şöhret için yaklaşır, kimi çıkar için. Hani Neşet usta der ya "cahildim dünyanın rengine kandım" şair bir an içindeki ateşi üfleyene bakar ama kanmaz aslında. Amacını anlamak ister dinler ve konuşur. Zaten kısa sürede anlar ne olduğunu. Çünkü o içindeki ateşi tekrar harlayamaz o değildir. Bu kader şairle birlikte gider ömür boyu.

Bir gün gelir gerçek aşkı bulur. Gerekirse canını dahi feda eder. Her şeyini ona adamıştır.
Her şairin ömrünün çoğu aramakla geçmiştir, onu bulmak için. O gelir öyle bir ateş yakar ki, kim üflerse üflesin söndüremez. Şair bu dertten ne kurtulur ne de kurtulmak ister tek ilacı o dur. Ama, şairin kaderidir, karşısındaki gerçek mi yoksa o da mı bir yalan, içinden çıkılmaz.
Çünkü hayaller kurdurur, ümit verir her şeye karşılık verir. Söz verir, yemin eder birlikte.
Lakin bir anda silmiştim hayallerini o sevilen maşuk. Defalarca bu böyle gider. Şair anlayamaz olur, nedir gerçek olan. Ne vaz geçer, ne de inanabilir. Çünkü bulmuştur sevdasını ne olursa olsun katlanacaktır.

Asil kalemi işte o zaman konuşmaya başlar. Geçmişte görselliğe yazdığı şiirleri, artık yüreğe işlemeye başlar. Her harf, her hece, her kelime damarından yüreğine dolar, ordan diline dökülür. Şiirler öyle çıkar. Yıllardır aradığını yazan şiirler, hüzünle dolu vuslatın milad’ını yazmaya başlar. Kalem ondan başkasını yazmaz olur. Ama bir türlü kader engelini geçemez.
Vuslat onun için yüreğinde yaşanır.

Şair barışın ve sevginin temsilcisi, kimi zaman zulme meydan okuyan, dili olmayan kalemdir.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)