Çoğalır Ölüm
Ve günün tortusu çöker
Zonklar pencerelerde akşam Gökyüzü gıcırtıyla kapanır Kara, geceyi boyar durmadan Karanlık, adım adım Kendine çıkar gece Dili çözülür karanlığın Kullanılmamış ölümlerle Kasvetli imbiklerle her an Damılıtırken geceden zaman Kalplerdeki gözler uyanır Hüzündür artık, çağlayan Hayat denkleştirilir ölümle Çoğalır ölüm, giyili her sırtta Kefendir aslında her ten Tabutlar sızlarken ormanda Kabından öteye taşar bakışlar Dillerde pas tutar çığlık Kendini çağırır durmadan ölüm Aksak ritmiyle her dudakta |
Emeğine yüreğine sağlık
_____________________________Selamlar