Gece ve Sarhoş
Dalların arasında sıkışıp kalan güneş
Bırakıverdi birden kendini karanlığa Akşamı delip geçen bir bulut yavaş yavaş Sürükledi geceyi ardından ufuklara Kesildi çığlıkları cırcır böceklerinin Açıldı baykuşların gözleri karanlığa Karanlık gürültüsünü sildi koca şehrin Kıpırtı yok yollarda insanlarda dallarda Ve bir ses gülüş değil belki de bir ağlayış Sokağın bir başında hep sorular soruyor Diğer başına geçip sonra da cevaplıyor Kendiyle konuşuyor evine dönen sarhoş |