O Zaman Ölmüşümdür!Eskiden Hayatın siluetinde süs olarak kalmıştı duygular Hissi suskunluklarımda attığım çığlıklar Yankılardan cesaret aldı Ve dimdik ayakta durdular İçimde cam kırığı gibi parçalanan acılara inat Hep sevgi adına cümleler kuruyordum Dizeler arasında bir sarkaç gibi Gidip geliyordum Sonra? Hep yolculuklar yaşandı dört duvar arasında Harfleri incitmeden yan yana getirerek kurduğum cümleler Saatlerce cevap beklerdiler Ve hep Noktaları virgülleri çalınmış Duyguları hırpalanmış Ağlayarak bana geri döndüler Oysa yıllardır sürgündüler zaten İki dudak arasında Yanmıştı anılarım Issız bir evin tavan arasında Ya şimdi? Parmaklarım elimin altındaki klavyeyle dans ediyor Tuşlar kendi aralarında yarışırken Fonda güzel bir şarkı “ gülümse“ diyor Ve ben kelimeleri konuşturuyorum, Onlar anlatıyor ben yazıyorum İçindeki mânâyı seviyorum Ve artık üşümüyorum Peki sonra? Sonrası için çok şey söylenebilir Şu an okuyorsan bu satırları Yaşıyorumdur! Yıllar sonra sahibini arayan Bir kitap bulursan yemyeşil bir parkın Yalnız bankında ve kapağında Devrilmiş bir saksının içinde Başı dik duran bir beyaz gül görürsen Ve hüzün akıyorsa yağmurun yüzünden O zaman ölmüşümdür Leyla Usta@2006 |