4
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
3384
Okunma
Bir sabahtı;
İki olamadı!
Ne o günün yanına kâr kaldı yaşananlar
Ne yarına taşındı.
Bilinmeyen bir caddenin ıslak sokağından
Acının çıkmaz çığlıkları yükseldi.
Güneş bir an vazgeçti doğmaktan!
Tenine sinen is kokusu
Habercisiydi yandığının,
Dirseğine kadar sıvanmış düşleri
Ve duman yüklü gözleri ile
Dalıp gitti kül grisi düşlerine!
Ve her düş vakti, aynı cümle akardı kirpik uçlarından;
- Gözümün feri iken varlığının gecesi
Yokluğunun karanlığına nasıl uyanırım?-
Leyla Usta
.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz