Yaramızın kabuğu mu, kefen
Ağzı süt kokuyor
O açık bıraktığı kapıların. ...Gıcırdıyor Diz çökmüş kaygıları. Yalvar yakar dilleniyor Agusu, bebeklik çağının. Yaralı, O çöken dizleri Yanmış dili Yol izleri ve dönemeçleri. Büyüdü o sargılar, Yaralar da büyüdü çünkü. Bihaber, Kundağı sargısıydı aslında, en büyük sargı. Büyüdükçe belli ettik yaralarımızı Kundağı deldik, sığmadık içine. Hiçbir zaman iyileşmedik. En sonunda zaten, Ruhumuz çıplak Bedenimiz kefenli Yaramızı görmüş olacak, Boyumuz kadar artık sargılarımız... |
Ömrümüz iki ezan arasında
Ya da üstadın ölüm güzel olmasaydı ölür müydü peygamber
Cümleleri gibi ölüm ve doğum kokuyor şiir çok güzel bir şeydi kutlarım