Somyalı nene
O eski evrenler çürüdü,
Algısında iki somya Kırmızı, ucu pileli. O eski biriketlerden, Yazgısında temeli yok Kapısı demir, avlusu beton. Çayı tek içer. Gözleri saatte, bekler Evveliyatı gelir mi acaba? Ruh gezinir o evrende, Algısında hangi hali kaldıysa ... Başlayıp bitiremediği ne varsa Evveliyatının ektiği tohum yırtar toprağı... Mevsimler: Yeşiller, sarı ve beyaz. Doğumu yeşil ve sancılı: "Tomurcuk yükselir göğe, eğikken başı" Yaşantı sarı ve bekleyişli: "Güneşi, tuzu ve kuru yaprağı; dikken başı" Sonu bembeyaz: "Soğuk mermer, siyah parmak ucu ve bir elbise; defindeyken başı" Tohum Zihnimiz, Kucağımızdaki kundak Evveliyatımız mı? |