KeNDiMi iYiLeŞTiRMe ÇaBaLaRıMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın "Kim bilir günün birinde Tekrar gülmeyi öğrenirim çocuk kalbimle " Bayram ertesi Ertelediğim ne varsa yapmaya söz verdim kendime Gücüm yettiği kadar tabiiiki de Meselâ Kalıcı çiçekler dikmeğe bahçeme Çocuklarıma daha çok sarılmaya En çokundan onlara sevdiğimi söylemeye Güneşln enerjisini içime çekmeye Ne bileyim işte Rengârenk lalelerimin bağrında çay içmeye Gözlerimi kapatıp kuş seslerini dinlemeye Baharın mis gibi havasını içime çekmeye Aslında Eskisi gibi ruhumun gömleğine hüzün değil Koskocaman gökkuşaģı gülüşlü motivler çizmek istiyorum Hanımeli kokusu sararken evin girişini Dolu dizgin bir özlemle annemin , babamın mezarına koşup Öpmek istiyorum ellerinden Doyasıya dua edip Doyasıya ağlamak istiyorum Kendimi iyileştirme çabalarımla Göğsümü gere gere yürümek istiyorum Ve kendime "sen en güpgüzel mucizesin, başka mucizeye gerek yok "diyerek Bağırmak istiyorum avaz avaz En kısık sesimle Ayak uçlarımla toprağa dokunarak Uzanmak istiyorum papatyaların arasına Ellerimde annemden yadigâr uçuş böcüşleri Kahkahalar bedenimi esir almışken Yusufçuklar hâlâ babama kavuşturacakmış gibi Dört nala koşarken göz bebeklerimin tuvalinde Ne ara hüzünle arkadaş oldum Hatırlamıyorum bile bu gurbet elde Gözyaşlarıma iki beyaz kelebek şahit olmuşken Ne ara sevinçlerimi göğün maviliklerine hibe ettim Onu hiç ama hiç hatırlamıyorum Hadi mutluluk eksin ahuzar yollarıma yazgım Kokulu güller serpiştirsin acıyan yaralarıma Dikenleri batsa da gıkımı çıkarmam yeminle Ağlayan kalbimi güldürmek için yaptıkları uğruna.... nagihan |