Son SeFeRŞiirin hikayesini görmek için tıklayın "tam da bu vakitlerde sevineyim diyorum azıcık sonra birşeyler düğūm düğüm şuramda olmuyor " sabahın altısı turkuaz çehresiyle gülümsüyor gökyüzü kuşlar yeni yeni uyanıyor tek tük martı sesleri yandaki komşunun köpeği havlıyor garajın damına sinmiş cevizleri aşıran karga tir tir titriyor rüzgärın uğultusu Kadir gecesi ertesi duayla yıkanmış bedenim huzurun adresine koşmak için acele ediyor yine bekler beni masumiyet kokan kuğular karbeyaz tomurcuklu dallar renk cümbüşüne bürünmüş manolya ağaçları " seviyor , sevmiyor" fallarına hibe edilen papatyalar yorgunluğuma iyi gelen tahta bank güneş de yüzünü gösterirse değmeyin keyfime âhhh işte mazinin silinmeyen izlerini taşıyan o caddeler bu şehir İki de bir ağlatıp durmayın beni annemin babamın bakışlarını giydirerek göz bebeklerime biliyorum en çok canım babam geçmişti yıllara meydan okuyan bisikletiyle bu yollardan âhhh çok sevdiĝim o bisiklet nefretim oldu babam üzerinde kazaya kurban gittiği gün paramparça yaptım ellerimle ama nâfile seneler geçti dönmedi ne babam ne de annem seferinden.. nagihan |